Promovendus: Dhr. C.O. Hoekstra

Duur: 1/4/2020 - 30/4/2024

Abstract:

Om tot een concrete invulling van de maatschappelijke zorgvuldigheidsnorm uit art. 6:162 lid 2 BW te komen heeft een (feiten)rechter de beschikking over verschillende instrumentne. Daarbij val te denken aan formele wetgeving (waaraan al dan niet reflexwerking toegekend kan worden), tuchtrechtspraak, getuigenverklaringen en maatschappelijke normvorming. Maatschappelijke normvorming is het proces waarbij maatschappelijke actoren overgaan tot het vormen van regelgeving op een terrein dat niet door de wetgever gereguleerd is. In de doctrine wordt ook wel van soft law, zelfregulering en private of alternative regelgeving gesproken. Maatschappelijke normvorming komt juridische betekenis toe bij de invulling van de ongeschreven zorgvuldigheidsnorm omdat het als vindplaats van maatschappelijke opvattingen kan fungeren. Onomstreden is diejuridische betekenis echter niet. Veelal wordt in de doctrine opgemerkt dat gebruik van maatschappelijke normvorming op gespannen voet met het regelscheppend monopolie van de wetgever staat en dat het daarom aan democratische legitmiteit zou ontbreken. In mijn promotieonderzoek onderzoek ik wanneer maatschappelijke normvorming voor doorwerking in de ongeschreven zorgvuldigheidsnorm in aanmerking komt en wanneer niet. Ook beschrijf ik de grensgevallen. Mijn onderzoek bestaat uit een synthese tussen een systematisch jurisprudentieonderzoek waarin de rol van maatschappelijke normvorming in de feitenrechtspraak is onderzocht. De bevindingen daaruit worden getest in een drietal case studies. Webpage: